K A R A K O Ç’ A

Ülkü adlı güzelliğin hadimi,
Olaraktan ömür sürdü Karakoç.
Mevlana söylemiş benim dedi-mi,
Şebi-aruz gelin, derdi Karakoç.

Dostuna Silleli gibi vefakâr,
Nadirattan vardır, külli cefakâr.
Düa eder turnalarla balıklar.
Senin için kanat gerdi Karakoç.

Aslanken sülükce süzülenlere,
Şahinken tavşanca  büzülenlere,
Kaplanken keneye ezilenlere,
Bozulmadan durun derdi Karakoç.

Domuzun hükümran olduğu şehri,
Maymunun bal gibi sunduğu zehri,
Mü’minin mü’mine ettiği kahri,
Daha neler neler gördü Karakoç.!

Nâz makamındadır cevrin emânı,
Görünüyor dostla vuslat zamanı.
İSLÂMİ’den çıkan hasret dumanı,
Maşuk dergâhına vardı Karakoç.
          
         Selam ve dua ile.