GÜÇ GÖSTERİLERİ

Gönül ister ki; toplumda huzur hakim olsun. Sükûnet kendini göstersin. Anlayış boyut değiştirsin-herkesi sarsın. Hoşgörü alsın-başını, yürüsün. Kızgınlıklar-kırgınlıklar bir gecede yok olsun. Kavgayı-gürültüyü unutalım.

Pek uzak bir ihtimal değil mi? Aslında mümkün ama şikâyetçi olan bizler aslında bunun mesulüyüz.

Düğünleri hepimiz severiz ama düğün konvoylarının kargaşa ve gürültüsünü sevmeyiz. Kendimiz konvoydaysak sorun yok ama konvoy trafiği felç etmişse ve biz bundan rahatsız olmuşsak BU GÖSTERİŞE NE GEREK VAR diye bakarız.

Kaldırımların esnaf tarafından işgalinden hepimiz şikayetçiyiz ama esnafsak NE VAR CANIM BUNDA yorumunda kalırız. Garip olan Belediyemizin esnaflara kaldırımı işgal etmemeleri konusunda rica duyuruları. Anlamını çözebilmiş değilim zira zabıtalar buna müdahale etmezken!

Mahalle ve sokak aralarında çöp toplama ünitelerinin azlığından şikayet ederiz ama çöpleri bir türlü Belediyenin kapılara kadar dağıttığı poşetlere koyarak o ünitenin içine atmayız. O çöp toplama ünitelerinin kaldırım içi oyuk bir şekilde ihdası ile yolu işgal etmesini önleyen teklif kimindi bilir misiniz? Bilmezsiniz. Milli Eğitimde Müdür Yardımcısı Sait Ülkü SÖZER vardı hatırlarsanız, Ziya bey zamanında, onun teklifiydi. Özellikle Hükümetten İstasyon Caddesine doğru uygulanarak işe başlanmasını istemişti. Denendi, trafiği rahatlattığı görüldü. Ama biz o üniteleri kullanmayı bile öğrenemedik.

Yollara-caddelere ağaç fidanları dikildi, çoğumuz mutlu olurken bir kısım insanlar rahatsızlık duydu.

LAZIMSA BEN YAPARDIM ZATEN denile denile geldiğimiz her hâl, bizi bu güne getirdi.

Yetki bende-öyleyse güç bende..
Para bende-öyleyse güç bende.

PEKİ BUNLARI SİZE KİM VERDİ?

Veren almasını da pekalâ bilir. Zaten kimi neyle imtihan edeceğini biliyor o!

Bir güç kullanımı olacaksa eğer, vatandaş-millet ve ülke huzuru-gelişimi için olmalı. Yoksa inanın o güç, sizi kendi ekseninizde boğar. Aslında benim insanım kendi gücünün farkında değil. Kendini zayıf hissettiği noktada ne kadar güçlü olduğunu bir bilse! İşte o zaman rahmetli babamın bana hep telkin ettiği gibi BAŞKASININ TOKADINI YEMEYEN, KENDİ YUMRUĞUNU BALYOZ SANIR hikâyesinin anlamını bir çırpıda çözer ve kendine gelir.

GÖSTERİYE DEĞİL, GÖRÜNTÜYE İHTİYACIMIZ VAR.

Dereboğazı için sarf edilen kırıcı laflar yerine, çözüm ortağı yaklaşımlara ihtiyacımız var. Değişmek lâzım artık ama değiştim demekle değişilmediğini gösteriyor insanlar. Yazık..