VARAN RAMAZAN NAME OTUZ

Peygamber (S.A.V) Efendimiz,n Hudeybiye sulhunün yapıldığı seferde, Mekke’ye giderken Anası Amine valide miz’in vefat ettiği Ebvâ köyüne uğradılar. Annesinin kab rini ziyâret için Allah’ü Tealâ’dan izin verilince ziyâret ettiler, kabrin üzerini eliyle düzeltip, ağladılar. Yanında kiler de ağladılar. Niçin ağladığı sorulunca:“Rahmet duy gusu beni rikkâte getirdi de ağladım!” buyurdular.

“Mütevâzi olanı Allah’ü Teâlâ yükseltir ve büyüklene ni ise Allah’ü Teâlâ küçültür.” (Hadis-i Şerif)

BİRDEN BİRR’E

Onda masiyetten temizlenenler,
Tagut mel’ânetinden gizlenenler,
Uhûvveti efkârla özlenenler,
Zevali vaktinde sultan oldular.

Enderûni hakikâti buldular. (1)
Bu imânla firdevsine daldılar.
Ebedi mekâna şevkle daldılar.
Darı bekâda İSLÂMİ: sultanlar.

(1) Kâlp, iç yüz, gönül ve bunların yetiştirildiği mekteb.
Hazreti Âişe (r.anha) “ Yâ Resûlâllah! Kadın üzerinde hakkı en büyük olan kimdir” dedi Peygamber Efendimiz (S.A.V) “ Kocasıdır” buyurdular. “Erkeğin üzerinde en çok hakkı olan kimdir?” diye sordu.“Anasıdır”buyurdular (Hadis-i Şerif, Hakim, el-Müstedrek)
“Kul, ana babası için düayı terk ettiği zaman, muhak kak rızkı kesilir (daralır) Hadis-i Şerif.Deylemi,Müsnedül Firdevs)